Είμαι ο Αχιλλέας. Και τόσοι άλλοι κάποιες φορές. Γεννήθηκα μια Κυριακή πρωί την ώρα που ο κόσμος πήγαινε εκκλησιά. Πέρασαν χρόνια από τότε. Όμορφα, αλλά περίεργα, γεμάτα, αγχωτικά, γλυκά και ερωτιάρικα. Πέτυχα δεν πέτυχα δεν ξέρω. Ούτε τι πάει να πει αυτό. Μ’ αρέσει η δουλειά μου ως κλινικού ψυχολόγου. Άλλοτε είμαι καλός και άλλοτε χάλια μα μαθαίνω άμα δεν μουλαρώνω και μπλέκομαι στα δικά μου πονεμένα και εγωιστικά μέρη.

Έκανα αυτή την σελίδα με ένα από τους αγαπημένους μου φίλους, τον Πωλ. Γράφω. Χωρίς αυτό δεν αναπνέω, έτσι μοιράζομαι ιστορίες. Άλλες δικές μου, άλλες άλλων ανθρώπων που αγάπησα, σέβομαι, πέθαναν, αποθεραπεύτηκαν, όμως με ένα κοινό. Αφήσανε την ζωή σε κάποιες στιγμές να χυθεί όμορφα μέσα τους και να φτιάξει δημιουργίες που σαν τα σύννεφα μαγεύουν για λίγο και μετά ξαναμπλέκονται ώσπου να τα παντρέψει με καλλιτεχνία κάποιος άλλος άνεμος.

Εδώ θα μοιραζόμαστε, αγαπημένοι κι εγώ αυτό που νιώθουμε ως ομορφιά και αλήθεια. Μιας ζωής, μιας στιγμής...